Hard voor weinig, nooit chagrijnig. Het in Westland gangbare motto - vrij vertaald: keihard werken en vooral blijven lachen - is Caroline van Kester-Zwinkels op het lijf geschreven. Ze leeft ernaar, maar neemt ook haar ouders als voorbeeld. Een ambitieuze moeder, een energieke vader. Zelf houdt ze vier ballen hoog in de lucht: een baan als accountant in opleiding bij HBK Belastingadviseurs & Accountants in Leiderdorp, een Praktijkopleiding AA bij Markus Verbeek Praehep, een gezin met een man en twee kinderen en een sociaal leven dat van haar niet in het gedrang mag komen.
Wordt het een opleiding International Business and Languages of toch de PABO? Caroline kon na het afronden van de VWO geen keus maken. De banenmarkt die ze in 2006 bezocht moest helderheid brengen. Het werd geen van beide. Ze liep per ongeluk het verkeerde lokaal binnen en daarmee legde ze onbedoeld de basis voor een loopbaan in een geheel andere richting. In het lokaal liepen geen bezoekers rond. Alleen wat mannen in blauwe en grijze pakken. De afdeling accountancy.
"Ik vond het onbeleefd om weg te lopen en heb met een van hen een praatje gemaakt. Dat heb ik uit mijn hoofd gezet toen ik daarna in het juiste lokaal stond. Een paar maanden later werd ik gebeld door de man met wie ik had gesproken. Hij was van Ernst & Young en nodigde me uit voor een gesprek. Praten kan geen kwaad, dus ik ben op de uitnodiging ingegaan. Ik in spijkerbroek op mijn brommer naar Naaldwijk. Wist toen nog niet dat er in een accountantskantoor soms strikte dresscodes gelden. Bovendien kwam ik helemaal verregend aan. Maar ik kon daar aan de slag op de controleafdeling en ik kon na mijn studie VWO meteen beginnen. Dat sprak me aan. Want ik houd van aanpakken."
En aanpakken, dat moest ze vanaf dag één. Naast een studie bij Nyenrode draaide Caroline lange werkdagen. De aard van het werk beviel haar echter niet zo. Sommige klanten zaten met samengeknepen billen op het controleteam te wachten, bevreesd als ze waren dat de accountants het oordeel zouden vellen dat hun jaarrekening niet zou kloppen. In die sfeer voelde Caroline zich niet helemaal thuis.
"Na twee jaar ben ik op eigen initiatief overgestapt naar de samenstelafdeling. Daar gaat het om meedenken en dat ligt me meer. Maar ik ben niet bij Ernst & Young gebleven. Via via kwam ik terecht bij Stolk & Partners, ook in Naaldwijk. Ook hier dacht ik: praten kan geen kwaad. Ik ben daar gaan werken. Op de samenstelafdeling, maar ook op de controleafdeling, om een tijdelijk personeelstekort op te vangen. Een aantal jaar later benaderde een recruiter mij via LinkedIn. Hierdoor kwam ik terecht bij HBK in Leiderdorp. De focus van HBK ligt op meedenken en adviseringen en dat spreekt me nu eenmaal enorm aan. Ik zit hier helemaal op mijn plek."
De dagen van Caroline waren en zijn nog steeds meer dan goed gevuld. Naast haar drukke werkzaamheden heeft ze enkele stagiaires intensief begeleid. Bijna tegelijk stichtte ze een gezin en begon ze vrolijk aan de Praktijkopleiding AA bij Markus Verbeek Praehep. Haar zwangerschapsverlof kon ze mooi benutten om aan haar opdrachten te werken. Tot diep in de avond zat ze over haar laptop gebogen. En dat gebeurt nog steeds.
"Het is een zware studie", stelt Caroline. "Dit kun je alleen halen als je het écht wilt. Ik ben met zeven klasgenoten begonnen en daar zijn er nog twee van over. Dat zegt iets. Toch kan ik het accountancy-traject bij Markus Verbeek Praehep iedereen aanraden. Juist vanwege het hoge niveau van de opleiding. Dat niveau moet je aan het eind hebben, dus dan is het goed om daar meteen op te zitten. Je kunt ook kiezen voor een reguliere opleiding, maar als het niveau daar lager ligt, maak je het jezelf aan het eind van de studie lastiger. Een kanttekening bij de opleiding is de verplichting om controle-uren te maken. Als je RA wilt worden, hoef je geen samenstelervaring op te doen, maar als je AA wilt worden moet je wel controle-uren maken. Dat is een forse extra belasting in de studie, waar je uiteindelijk in de praktijk weinig tot niets mee zult doen. Er zijn studenten die op dit punt in de opleiding alsnog afhaken, omdat ze geen assurance-opdrachten op hun kantoor kunnen uitvoeren. Dat vind ik kwalijk. Zo wordt een tekort aan accountants alleen maar groter."
De vraag komt op waarom Caroline het voor zichzelf zo moeilijk maakt. Het antwoord is eenvoudig. "Ik wil accountant worden. Zelf de verklaringen ondertekenen. Want ik sta achter mijn product en wil alles zelf afhandelen. Maar ik wil ook een voorbeeld zijn voor mijn kinderen, zoals mijn moeder dat was voor mij. En ook laten zien dat je je als vrouw niet moet laten afschrikken omdat je een gezin hebt. De knop moet om. Als je wilt, gaat het lukken. Ik werk, ik studeer, ik zorg voor mijn gezin, ik onderhoud mijn sociale contacten. Hard voor weinig, nooit chagrijnig. Gewoon gáán. Natuurlijk heb ik weleens mindere dagen. Dan denk ik aan de woorden van mijn docent Wim Amesz. Als een opdracht erg lastig was en de klas bijna volledig was afgehaakt, zei hij vaak: 'Nog even door de zure appel heen bijten. We zijn er bijna.'